English
Σας παρουσιάζουμε με μεγάλη μας χαρά μια συνέντευξη από τον θρύλο του ορεινού τρεξίματος Marco Olmo.
Ο 71χρονος πλέον, ιταλός δρομέας μεγάλων αποστάσεων βουνού, μίλησε στον Παύλο Διακουμάκο με αφορμή την συμμετοχή του στο Corfu Mountain Trail 2019 και δράττοντας την ευκαιρία τον ρωτήσαμε δυο πράγματα ακόμη!
Ευγενής, ήρεμος, εσωστρεφής και έτοιμος να μοιραστεί την κάθε του εμπειρία του μαζί μας …Ι
Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στο βιογραφικό του, παράλληλα με την συζήτηση μας, ανακαλύπτω ότι ο Marco τρέχει ήδη 40 χρόνια. Βλέποντας, την μέχρι στιγμής δρομική του πορεία, παρατηρώ ότι από το 1996 μέχρι σήμερα, έχει μια κατακόρυφη άνοδο στους διεθνείς αγώνες όπου συμμετέχει και μάλιστα με αρκετές πρωτιές σε κούρσες.
Πρώτη θέση το 2006(155km/21h 06mins 06sec) & το 2007(163km/21h 31min 58sec) στο UTMB και πρώτη θέση στα Transcanaria 2008 (115km/12h 25mins 40sec) κάτι που αρχικά έρχεται σε αντίθεση με την βιολογική του ηλικία. Και με αφορμή αυτό πέρασα στην πρώτη ερώτηση.
Γ.Ρ: Πως κατάφερες να ανεβάσεις την απόδοση σου με το πέρασμα των χρόνων;
Μ.Ο: Καταρχήν ας ξεκινήσουμε διαφορετικά. Δεν είναι ακριβώς αλήθεια όλο αυτό.
Εγώ τρέχω πολλά χρόνια και είχα καλές επιδόσεις, όμως κυρίως σε μικρότερους αγώνες (2 ή 3 ωρών), εξάλλου εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν Ultra αγώνες.
Για μένα, αυτοί οι αγώνες μπήκαν στην ζωή μου το 1996 με το Marathon Des Sables (220km/3η θέση-20h 47mins 17sec). Μετά ακολούθησε το Desert Cup, η Ιορδανία κ.α. Το 2005 τερμάτισα 3ος στο UTMB και κέρδισα τις επόμενες δύο διοργανώσεις αλλά όλα αυτά επειδή πριν …δεν υπήρχαν τέτοιες διοργανώσεις.
Στο σημείο αυτό έγινε μια αρκετά μεγάλη συζήτηση σχετικά με τους Ultra αγώνες. Συμφωνήσαμε στο ότι είναι μεταγενέστεροι και χαριτολογώντας σχετικά με το ηλικιακό κομμάτι (βιολογική και δρομική του ηλικία) περάσαμε στην επόμενη ερώτηση.
Γ.Ρ: Πως ήταν η εμπειρία του πρώτου UTMB;
Μ.Ο: Έφτασα εκεί ήρεμος και χωρίς καμία υποστήριξη για τον αγώνα.
Συνήθως το support γίνεται από την γυναίκα μου, Ρενάτα. Τελικώς τερμάτισα 3ος.
Θα μπορούσα όμως να είχα πάει καλύτερα… αν γνώριζα την διαδρομή.
Τον επόμενη χρονιά ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι, ήρθε και η γυναίκα μου
μαζί, εγώ είχα ήδη μια εικόνα της διαδρομής, και θεωρώ ότι πήγε καλά ο αγώνας
επειδή ήμουν και εγώ καλά.
Μετά ήρθε μια φυσιολογική πτώση γιατί ήμουν ήδη 60 χρονών και ο χρόνος είναι
αμείλικτος, σε αυτά τα θέματα. Αργότερα όμως έκανα και άλλους αγώνες όπως το
Marathon des Sables.
Γ.Ρ:Υπάρχουν διαφορές μεταξύ αγώνων βουνού και αγώνων στην έρημο; Πως το αντιλαμβάνεσαι εσύ;
Μ.Ο: Οι αγώνας βουνού χρειάζονται περισσότερο μυϊκό πόνο σε αντίθεση με τους αγώνες της ερήμου οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε ετάπ, είναι περισσότερο οργανωμένοι από το μυαλό μας και εκεί προχωράς μέρα με την μέρα και δεν τα δίνεις όλα στην κάθε μέρα.
Γ.Ρ:Αν είχες να διαλέξεις ανάμεσα στους δύο, γιατί εσύ θεωρείσαι άνθρωπος του βουνού…
Μ.Ο: Τον αγώνα που έκανα περισσότερες φορές, όντως, ήταν ο Marathon Des Sables γιατί κατάφερα να τον κάνω, σε σχέση με την ηλικία μου πάντα, σε αντίθεση με το UTMB από το οποίο αποχώρησα γιατί είναι ένας πολύ σκληρός αγώνας.
Η έρημος λοιπόν, μου αρέσει περισσότερο από το βουνό γιατί ένας άνθρωπος του βουνού ψάχνει να βρει αυτό που δεν έχει.
Έχω τρέξει σε πολλά μέρη, στην Νότιο Αφρική-Ναμίμπια, την Αίγυπτο με τελευταία την Μοζαμβίκη και στην οποία βγήκα πρώτος σε ηλικία 69 ετών. Ωστόσο να ενημερώσω ότι συμμετείχαν μόνο 15 αθλητές.
Γ.Ρ:Όλα αυτά τα χρόνια (40) δρομικής εμπειρίας, και το ορεινό τρέξιμο πιστεύεις ότι σε έχουν βοηθήσει γενικότερα ως άνθρωπο;
Μ.Ο: Γνώρισα πολλούς ανθρώπους μέσα από αυτό, πολλές κουλτούρες διαφορετικές μεταξύ τους, πολλές διαδρομές, έγινα φίλος με πολλούς από τους αντιπάλους –συναθλητές μου, με αμοιβαίο σεβασμό κατά την διάρκεια του αγώνα.
Ο αντίπαλος είναι ένα νούμερο στην φανέλα αλλά μετά τον αγώνα είναι ένας φίλος με τον οποίο μπορείς να πάς για φαγητό μαζί του.
Γ.Ρ: Εσύ έτρεχες για να κερδίσεις ή για την συμμετοχή και πόσο άλλαξε αυτό περνώντας τα χρόνια;
Μ.Ο: Πρωτίστως τρέχεις με αντίπαλο εσένα, και μετά βέβαια για την συμμετοχή. Στο UTMB για παράδειγμα πήγα ήρεμος, μου βγήκε καλά ο αγώνας χωρίς την πίεση από τους χορηγούς, τον προπονητή…
Δεν πήγα δαιμονισμένος για να κερδίσω, ενώ ένας επαγγελματίας αθλητής σήμερα έχει άλλο βάρος επάνω του. Για μένα είναι ένα χόμπι και πάντα ήταν έτσι.
Π.Δ: Τερματίζοντας στο UTMB, μπαίνοντας στην πόλη του Chamonix, περνώντας ανάμεσα από το πλήθος… εκεί έχεις δηλώσει ότι ήταν σαν να μην είχες τρέξει καθόλου. Σαν να είχες μέσα σου μια απίστευτη δύναμη και σου είχε φύγει όλη η κούραση από πάνω σου.
Μ.Ο: Εκείνη την στιγμή είσαι τόσο πολύ συνεπαρμένος από την ευφορία της νίκης, το πλήθος που είναι εκεί και σε φωτογραφίζει με την φωτογραφική του μηχανή, τα smartphones δεν υπήρχαν ακόμα ( γέλια ) και αναρωτιέσαι, είναι εδώ για μένα (?!) …
Γ.Ρ: Τι έχεις στο μυαλό σου όταν τρέχεις τόσες ώρες; Τι σκέφτεσαι;:
M.O: Είναι μια δύσκολη ερώτηση, έχεις τον χρόνο να ξαναδείς την ζωή σου από την αρχή. Εγώ ουσιαστικά ξεκίνησα από πολύ χαμηλά και έφτασα στις πρώτες θέσεις. Μετά ασχολείσαι με την διαχείριση του αγώνα, και ειδικά σε έναν σημαντικό αγώνα όπως το UTMB που ήταν ο σημαντικότερος αγώνας της ζωής μου, μέσω του οποίου έγινα γνωστός στο ευρύ κοινό. Γιατί είναι σημαντικό αν είσαι πρώτος κατά την διάρκεια του αγώνα, πρέπει να βρεις τρόπους να παραμείνεις ψύχραιμος, να είσαι ψυχρός, να φας σωστά και να κάνεις ανάλογη διαχείριση ώστε να μην σε συνεπάρει η ευφορία του πρώτου και κατά συνέπεια κάνεις λάθη, που μπορεί να σου κοστίσουν την νίκη.
Γ.Ρ:Πως χαρακτηρίζεις τον αγώνα στην Κέρκυρα, το CORFU MOUNTAIN TRAIL ULTRA , είναι ένα αθλητικό – τουριστικό γεγονός; Θα πρότεινες σε κάποιον να επισκεφθεί το νησί με αφορμή τον αγώνα; Να γνωρίσει τις ομορφιές του, τις παραλίες και τα μονοπάτια του;
Μ.Ο: Γενικά η Ελλάδα δεν σε διαψεύδει ποτέ. Πήγα δύο φορές στον Όλυμπο, πήγα στον Παρνασσό, είναι διαδρομές τεχνικές , μονοπάτια με πολύ πέτρα κλπ.
Εδώ είναι ένας αγώνας αρκετά τεχνικός, αυτό αρέσει στην σημερινή εποχή.
Είναι νησί άρα έχεις διευρυμένη ορατότητα από όλες τις πλευρές, είναι κάτι το οποίο σου απαλύνει την κούραση του αγώνα, σίγουρα ο κόσμος μπορεί να συνδυάσει τις διακοπές του με τον αγώνα.
Π.Δ-Γ.Ρ: Ο αγώνας προγραμματίζεται κάθε χρόνο κατά την περίοδο που ξεκινούν τις πτήσεις οι Low cost εταιρείες και τα περισσότερα ξενοδοχεία και τουριστικά καταλύματα είναι ανοιχτά. Πως το βλέπεις;
Μ.Ο: Συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχουν οικονομικές και απευθείας πτήσεις και από Ιταλία αυτή την χρονική περίοδο, και σε λιγότερο από 2 ώρες είσαι στην Κέρκυρα. Για παράδειγμα, σήμερα το πρωί συνάντησα ένα ζευγάρι από την Vicenza που με είδαν στο ξενοδοχείο και με ρώτησαν τι κάνω εγώ εδώ. Μου είπαν ότι ήρθαν για μια εβδομάδα διακοπές στο νησί και παράλληλα θα τρέξουν έναν από τους 4 αγώνες σας. Το ξενοδοχείο Messonghi Beach Hotel που φιλοξενούμαστε είναι αρκετά μεγάλο και είναι ακριβώς δίπλα στην αφετηρία (με εξαίρεση τον αγώνα των 110 χλμ) και τερματισμό όλων των υπολοίπων αγώνων.
Αυτός είναι ο Marco Olmo. Ένας δρομέας που έχει γράψει την δική του ιστορία, τόσο στο βουνό όσο και στην έρημο. Τον ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο του και του ευχόμαστε υγεία και καλούς τερματισμούς.
Θα τα ξαναπούμε. Εις το επανιδείν, φίλε…
Ευχόμαστε να την απολαύσατε όσο έμεις.
Τέλος, ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Ρεβη για την συνεύτευξη και μετάφραση του κειμένου και τονΠαύλο Διακουμάκο για την βοήθεια του.
Corfu Mountain Trail team.