ΙΣΤΟΡΙΑ

Η διαρκώς αυξανόμενη δημοφιλία , τα τελεταία χρόνια, των  δρόμων βουνού σε όλη την Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό σε συνδυασμό με την πρόσκτηση αθλητικής αλλά κα οργανωτικής εμπειρίας Κερκυραίων δρομέων σχετικά με διοργανώσεις του είδους,οδήγησαν σταδιακά στην υλοποίηση της ιδέας για τη διοργάνωση και στον νησί μας ενός αγώνα δρόμου βουνού.
Τα γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά , η ποικιλομορφία του κερκυραϊκού φυσικού περιβάλλοντος και το ήπιο κλίμα του νησιού κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών αποτέλεσαν τις προϋποθέσεις τόσο για τη διοργάνωση του CORFU MOUNTAIN TRAIL όσο και για την απήχηση που επιδιώκουμε να έχει ο αγώνας μας σε πανελλήνιο , προς το παρόν ,επίπεδο.
Μια παρέα διαχρονικών δρομέων (Αλαμάνος Βασίλης, Αρκούδης Προκόπης, ο «αείδρομος»Ψάιλας Γιώργος, Αραβαντινός Γιάννης, Αλεκόπουλος Σάββας, Μπίσκος Θεόδωρος, Βίνου Ήρα, Ζαν Πωλ Γκουτόρμπ, Φαγογένης Νίκος, Μπούζης Σπύρος, Πορφύρης Αριστοτέλης) επεξεργαστήκαμε , στηρίξαμε και προωθήσαμε την αρχική ιδέα της διοργάνωσης του 1ου CORFUMOUNTAIN TRAIL ώστε αυτή να καταστεί γεγονός τις 5 Φεβρουαρίου 2012 με την οργανωτική – αθλητική στήριξη των Συλλόγων που εκπροσωπούμε : ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΣΤΙΒΟΥ (ΣΕΒΑΣ) ΚΕΡΚΥΡΑΣ « Ο ΒΙΚΤΩΡ» & ΑΠΣ ΔΡΟΜΕΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ «ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ».
Οι διαδρομές του αγώνα ,εξάλλου , αποτελούσαν λίγο ή πολύ και το χώρο προπόνησης των Κερκυραίων αθλητών βουνού. Ο Βασίλης ο Αλαμάνος , ο Ζαν Πωλ , ο Προκόπης ο Αρκούδης , ο Σπύρος ο Ζηνιάτης έδιναν τα κυριακάτικα ραντεβού τους σε αυτή την περιοχή της Μέσης Κέρκυρας για προπόνηση στα πλαίσια της προετοιμασίας τους για τη συμμετοχή τους σε κάποιο αγώνα βουνού είτε πανελλήνιας είτε διεθνούς εμβέλειας.
Η αρχική παρέα δεν άργησε να διευρυνθεί καθώς όλο και περισσότεροι συναθλητές ΄’ γεύονταν¨ την εμπειρία του τρεξίματος στο βουνό ενώ το βουνό των ΑΓΙΩΝ ΔΕΚΑ (ΓΑΛΗΣΙΟΝ ΟΡΟΣ) έγινε ο τόπος αναφοράς των προπόνησεων ., τόπος που δίνει τη δυνατότητα πολλών εναλλακτικών διαδρομών μέσα στην ενδοχώρα αυτού του κομματιού της Μέσης Κέρκυρας που βρίθει κι οργιάζει η μακία μεσογειακή βλάστηση.
Έτσι άρχισε σιγά – σιγά να ωριμάζει η ιδέα για τη διοργάνωση δύο διαδρομών:
OLIVE TREE TRAIL (17ΧΛΜ) και RAIN TRAIL (37ΧΛΜ).
Η Κέρκυρα παρουσιάζει το πλεονέκτημα της μη ύπαρξης ακραιών θερμοκρασιακών συνθηκών όσο και χιονοπτώσεων,πλεονεκτήματος που είναι ευνοϊκό για τη διεξαγωγή δρόμων βουνού ώστε η Κέρκυρα μέσα στην καρδιά του χειμώνα να κατορθώσει να προσελκύσει δρομείς από την υπόλοιπη χώρα.
Η χάραξη των διαδρομών του CORFUMOUNTAIN TRAIL με αφετηρία και τερματισμό το παραλιακό χωριό των ΜΠΕΝΙΤΣΩΝ επρόκειτο να συνδέσει παραδοσιακά χωριά και οικισμούς( ΜΠΕΝΙΤΣΕΣ – ΓΑΣΤΟΥΡΙ- ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ- ΑΝΩ ΓΑΡΟΥΝΑ- ΣΤΑΥΡΟΣ).
Όταν ο Βασίλης ο Αλαμάνος μας εξέθεσε την ιδέα του τον Οκτώβρη του 2011, σχηματίστηκε ο πρώτος οργανωτικός πυρήνας από τον οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει ο «αείδρομος» δρομέας υπεραποστάσεων Γιώργος Ψάιλας με την πολύχρονη εμπειρία του πάνω σε θέματα  διοργανώσεων ενώ σημαντική ήταν η συμβολή των συναθλητών Χάρη Βασιλάκη και Ντάφα Κοσμά στη διάνοιξη των μονοπατιών .
Ταυτόχρονα ξεκίνησε και η προσπάθεια , μέχρι τις παραμονές τουCORFU MOUNTAIN TRAIL , η οποία συνίστατο στο να γνωρίσουν και να εξοικειωθούν οι αθλούμενοι Κερκυραίοι και Κερκυραίες με τις διαδρομές στα μονοπάτια τουCORFU MOUNTAIN TRAIL .
Σε καθημερινή βάση , σχεδόν, σχηματίζονταν ομάδες που ανέβαιναν στο βουνό είτε τρέχοντας τις διαδρομές στο σύνολό τους είτε μέρος αυτών. Αρκετοί ήταν εκείνοι οι συμπολίτες μας που απολάμβαναν περπατώντας η διαδρομή των 17χλμ(OLIVE TREE TRAIL).
. Όπως γίνεται σε κάθε διοργάνωση έτσι κι εμείς προσβλέπουμε στην ανάπτυξη της δικιας μας  αφενός με την ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή αθλητών κι αφετέρου με την προσπάθεια μας ώστε η συμμετοχή στον CORFUMOUNTAIN TRAIL να προσμετρηθεί (απόδοση πόντων) ως κριτήριο για τη συμμετοχή σε άλλους μεγαλύτερους κι απαιτητικότερους δρόμους βουνού πανελλήνιας ή διεθνούς εμβέλειας.
Φέτος προβλέπεται κι έχει χαραχθεί διαδρομή που κινείται σε μονοπάτια μήκους 5 χλμ για περιπατητές κι αυτό για να δώσουμε ένα κίνητρο σε όσο το δυνατό περισσότερους αθλούμενους να απολαύσουν περπατώντας την κερκυραϊκή χειμωνιάτικη φύση και να γνωρίσουν την ιστορικότητα των τοπίων .

ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥΣ

ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ :Το χωριό βρίσκεται στην ανατολική πλαγιά του ομώνυμου βουνού του οποίου η αρχικη ονομασια ήταν Γαλήσιον όρος. Η εκκλησία των Αγίων Δέκα Μαρτύρων που βρίσκεται στο χωριό έδωσε σε αυτό την ονομασία του. Μετά τη κατάληψη της Κρήτης από τους Άραβες (823 μ.Χ) υπήρχε κύμα φυγής κατοίκων κάποιοι από τους οποίους μετοίκησαν στην Κέρκυρα.
Οι μέτοικοι αυτοί ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του εν λόγω χωριού. Στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο νομό Ηρακλείου υπάρχει χωριό με το όνομα ΑΓΙΟΙ ΔΕΚΑ στο
οποίο μαρτύρησαν οι δέκα μάρτυρες κατά την περίοδο των διωγμών του αυτοκράτορα Δεκίου.Το χωριό βρίσκεται στα 240μ υψόμετρο
ΑΝΩ ΓΑΡΟΥΝΑΣ: Χωριό το οποίο είναι γνωστό από το 1503 . Βρίσκεται στη δυτική πλαγιά του βουνού των Αγίων Δέκα Σε υψόμετρο 340 μ. Για την ονομασία του υπάρχουν δύο εκδοχές:
Α) Από οικογένεια που ήλθε από την Πάργα το 1473 με το επώνυμο Γαρούνη.
Β) Από Γάλλο βαρόνο που προερχόταν από την ομώνυμη περιοχή της Γαλλίας και στον οποίο
πιθανά παραχωρήθηκαν τιμάρια στην περιοχή από τους Ανδηγαυούς που κατείχαν την Κέρκυρα
(1259-1272).Η περιοχή είνα γνωστή για τις πηγές της και το ωραίο ηλιοβασίλεμα.Έχει τέσσερις παλαιές εκκλησίες με σπουδαιότερη αυτή της Υπεραγίας Θεοτόκου
ΓΑΣΤΟΥΡΙ: Παραδοσιακό χωριό και πολύ φημισμένο λόγω της ύπαρξης του ανακτόρου του ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ το οποίο ανοικοδομήθηκε από την αυτοκράτειρα της Αυστροουγγαρίας Ελισάβετ(Σίσσυ) που μακριά από τη Βιέννη αναζήτησε στην Κέρκυρα ηρεμία μετά τα συγκλονιστικά γεγονότα που κλόνισαν τον ψυχικό της κόσμο από το 1867 μέχρι το 1889 με αποκορύφωμα το θάνατο του γιού της . Η Σίσσυ υπήρξε θαυμάστρια της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και για αυτό το λόγο διακόσμησε ανάλογα το ανάκτορο αλλά κι έδωσε σεαυτό το όνομα του μυθικού ήρωα , ΑΧΙΛΛΕΑ. To Γαστούρι βρίσκεται στα 130 μ υψόμετρο και είναι ένα χωριό στο οποίο μπορεί να δει κανείς αρχοντικά σπίτια του 18ου και 19ου αιώνα με οικόσημα . Το χωριό περιβάλλεται από ελαιώνες ,κυπαρίσσια ,πεύκα και θάμνους. Η ονομασία του απαντάται σε συμβολαιογραφικς πράξεις του 1474 κι αποδίδεται στην ύπαρξη στο χωριό αυτό αρκετών εργαστηρίων κατασκευής πήλινων
μαγειρικών σκευών , τα οποία οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν «γάστρες» . Επίσης η ονομασία του χωριού μπορεί και να υποδηλώνει τον τόπο ύπαρξης τέτοιων εργαστηρίων . Έτσι η ονομασία παραπέμπει σε παραφθορά της λέξης γάστρα – γαστρί –γαστούρι. Δυστυχώς τίποτα δεν σώζεται σήμερα από τα εργαστήρια αυτά.
Στο χωριό λειτουργεί μια από τις παλαιότερες φιλαρμονικές της Κέρκυρας , ιδρυμένη το 1898 της οποίας τα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα συνδέθηκαν με τις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονταν στο ανάκτορο του ΑΧΙΛΛΕΙΟΥ.
Το 1916 στη διάρκεια του Α¨Παγκοσμίου πολέμου οι Γάλλοι και οι Σέρβοι είχαν στήσει καταυλισμό διέλευσης στο Γαστούρι και νεκροταφείο γαι τους αξιωματικούς τους. Την επόχή εκείνη ,εξάλλου , το Αχίλλειο λειτούργησε ως νοσοκομείο των Γάλλων και των Σέρβων, αφού αποσπάστηκε από την κυριότητα ,ως ηττημένου , του αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμου Β’ (Κάιζερ)
ΠΑΧΑΤΙΚΑ (Γαστούρι) : Η συνοικία του Γαστουρίου που έχει ως σήμα κατατεθέν της τον υπεραιωνόβιο πλάτανο και την θολωτή δεξαμενή πηγής της αυτοκράτειρας Σίσσυς , βρίσκεται σε υψόμετρο 120μ. Οφείλει την ονομασία της στο επώνυμο Παχής το οποίο απαντάται στο χωριό απ΄το 1505 Η δεξαμενή κατασκευάστηκε σε περίοδο λειψυδρίας ενώ έως το 1893 η πηγή ονομαζόταν «πηγή πλατάνου».
ΜΠΕΝΙΤΣΕΣ:Παραλιακό χωριό και παλαιότερα ψαροχώρι. Οφείλει την ονομασία του στον τροχό(pinnae)που κινεί το νερόμυλο. Από τη λέξη αυτή έχουμε Πινίτζα,Μπηνήτζα, Μπενίτσα.Πραγματικα από το 14ο αιώνα στο χωριό κατέληγε ρέμα στις όχθες του οποίου υπήρχαν νερόμυλοι. Τα σιτηρά μετά το άλεσμα παραλαμβάνονταν από βαρκάρηδες για να μεταφερθούν στην πόλη .Στο χωριό υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που
ανάγονται στη Ρωμαϊκή περίοδο .Υπάρχουν Ρωμαϊκές βίλες , λουτρά και τάφοι.. Το 1630 η περιοχή διέθετε 22 νερόμυλους. Μέχρι το 17ο αιώνα το χωριό είναι γνωστό ως Πινήτζα ( στο τοπικο ιδίωμα το –τσ- μετατρεπό- Ταν σε –τζ-) .Σύμφωνα με τον Εμμανουήλ Θεοτόκη παλαιότερα ολόκληρη η περιοχή Ονομαζόταν Φοινικιά
(σήμερα απλό τοπωνύμιο) .Λόγω της θέσης του χωριού , ο τόπος ήταν γεμάτος με εσπεριδοειδή και πολλά περιβόλια.Από την ενετική εποχή λειτουργούσε υδραγωγείο που ήταν εγκατεστημένο στους πρόποδες του Βουνού. Εκέι συνέρρεαν τα νερά των ρεμάτων από το Σταυρό και το βουνό της Αγίας Κυριακής πάνω από το Γαστούρι..
Την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1815-1864) και συγκεκριμένα επι αρμοστείας FR.ADΑΜ (1824-1832) τα υδρευτικά έργα επεκτάθηκαν και κατασκευάστηκε αγωγός 12000 περίπου μέτρων για τη μεταφορά νερού,αρχικά, στα φρούρια της πόλης που στρατωνιζόταν η αγγλική φρουρά..Επειδή το έργο του ADAM αποτέλεσε τη βάση για την επέκταση της υδροδότησης της πόλης κι εκτός των φρουρίων , οι Κερκυραίοι με μια επιγραφή σε εντοιχισμένη πλάκα που βρίσκεται πάνω στην πηγή «ΚΑΡΤΕΡΙ» (στο δρόμο για υδραγωγείο) εξέφρασαν την αναγνώρισή τους στο πρόσωπο του Άγγλου αρμοστή.. Δυστυχώς , όμως, για τις ανάγκες κατασκευής του αγωγού καταστράφηκαν πολλοί από τους προυπάρχοντες νερόμυλους.
ΣΤΑΥΡΟΣ:Το χωριό βρίσκεται αμέσως μετά το χωριό των Αγίων Δέκα προς τη νότια Κέρκυρα κι η ονομασία του απαντάται σε πηγές του 1472. Ωστόσο υπάρχουν κι άλλες ονομασίες του χωριού όπως Σταυροντίλλα, Γοκομίλι ή Γομομύλι. Σχετικά με την κύρια ονομασία κάθε χωριού που ονομάζεται ΣΤΑΥΡΟΣ η Α. Κυριακίδου – Νέστορος αναφέρει ότι το όν9μα οφείλεται στο μαγικό κύκλο που δημιουργούσαν τα προσκυνητάρια γύρω από το χωριό.και θεωρούνταν ότι λειτουργούσε προστατευτικά το χτίσιμο των σπιτιών εντός του νοητού αυτου κύκλου.
Πιθανολογείται ότι η ονομασία του χωριού οφείλεται στην παλαιά εκκλησία της ΥΘ Οδηγήτριας Σταυροπηγής.
Από Σταυρό κατά τους χειμερινούς μήνες κατεβαίνουν ορμητικά ρέματα τα οποια παλαιόθεν ‘ήταν οι τροφοδότες του ενετκού και αργότερα αγγλικού υδραγωγείου των Μπενιτσών .
Η , δε, ύπαρξη πολλών νερόμυλων το 16ο αιώνα έδωσε επίσης στο χωριό το όνομα Γομομίλι ή Γοκομίλι.
Ο Σταυρός εκτός από τα μαγευτικά του μονοπάτια έχει στους πρόποδες των λόφων του πολλές ή γράβες.. Μια από αυτές , σύμφωνα με την παράδοση η Καμένη Γράβα, ανατινάχτηκε από πειρατές σκοτώνοντας τους κατοίκους που είχαν βρεί καταφύγιο σε αυτήν.
Από το Σταυρό κατηφορίζει μονοπάτι ,παράλληλο με το ρέμα του νερού, που μέσω του παλιού υδραγωγείου οδηγεί στις Μπενίτσες.
Στο χωριό υπάρχουν οι οικισμοί: Μακράτα, Λουκάτα, Χαλιδιάτα, Δαφνάτα, Κομιανάτα και Κορνάτα που πήραν τα ονόματά τους από τα αντίστοιχα επώνυμα των κατοίκων τους.